Bijbelstudies maken voor de evangelische gemeente was voorheen vrij eenvoudig.
Met zijn drieën bedachten we een onderwerp, maakten er een paar vragen omheen en we hadden een avond gevuld.
En dat ging zo soepel omdat we gebruik konden maken van de aanwezige kennis in de Bijbelstudiegroep. Bijna iedereen had wel wat toe te voegen over de meest uiteenlopende onderwerpen.
Tot we vorig jaar “de vreze des Heren” als onderwerp kozen. De avond kwam totaal niet uit de verf omdat, zo leek het, niemand echt begreep wat de vreze des Heren eigenlijk betekende. En ik was niet goed voorbereid omdat we de vorige keren zo verwend waren.
Ik had het er later nog eens over met mijn ouders en die moesten erom lachen, omdat het een algemeen bekend verschijnsel was.
Mijn moeder zei: “Als je wilt leren wat de liefde van God is ga je naar de Evangelische kerken en voor de heiligheid des Heren ga je naar de gereformeerde kerken”.
U begrijpt dat wij uit een gereformeerde kerk kwamen. Ik persoonlijk heb al mijn hele leven ontzag, en een angst dat ik tekort schiet, voor God.
Ik ga daar niet onder gebukt hoor, want ik denk dat dat juist goed is.
Het houd de dingen in het juiste perspectief.
“De vreze des Heren is het begin der wijsheid” Psalm 111 vers 10.
Maar hoe moet je dat nu uitleggen? Wat bij mij naar boven kwam is het volgende.
Toen ik een jaar of twintig was beklommen een vriend, mijn broer en ik de poldertoren in Emmeloord. Mijn broertje vond het wel grappig om over de reling te stappen en af en toe de reling los te laten.
Ik stond aan de grond genageld en wou hem er het liefst af sleuren.
Maar dat durfde ik niet om hem niet te laten schrikken zodat hij alsnog naar beneden kon vallen.
Gelukkig kon ik hem er uiteindelijk van af praten dus het liep goed af, maar denkt u dat mijn angst in dit geval goed was of slecht?
Ik denk dat iedereen goed zal zeggen. Die hoogte van de poldertoren kan prachtig zijn en geweldige vergezichten opleveren maar ook dodelijk zijn als je er geen respect voor hebt.
En zo is God ook schitterend in Zijn hele Wezen maar, zoals de Bijbel ons waarschuwt, ook een verterend vuur.
Het machtigste wezen in het universum is er niet voor ons, wij zijn er tot eer voor Hem. Nemen wij God serieus door Zijn Woord te geloven zoals het er staat of weten wij het zelf beter? Proberen wij heilig te leven voor Hem?
Denkt u wel eens na of God tevreden over u kan zijn en interesseert ons dat iets?
Willen wij de wereld te vriend houden of durven wij daar tegen in te gaan?
Hebben wij iets te eisen en is God ons iets verschuldigd?
Natuurlijk kan God ons genezen van ziektes maar kunnen wij die genezing claimen als wij ziek zijn of is Zijn genade ons genoeg?
Als wedergeboren christenen hoeven wij natuurlijk niet bang te zijn voor God. Maar zolang wij nog hier op aarde zijn en last hebben van onze zondige natuur en de vrees voor Hem verliezen, verliezen wij dan ook wellicht de wijsheid?