Met verbazing kijk ik wel eens naar televisieprogramma’s van de e.o. waar ze blijkbaar veel sympathie hebben voor mensen die twijfelen, of niet meer geloven in God.
Ik weet niet wat die zender bezielt maar ik vermoed dat ze een soort alverzoening voorstaan (de leer dat iedereen in de hemel komt) omdat ze schijnbaar met allerlei gezindten en zelfs atheïsten, door dezelfde deur wil.
Maar dat is helaas voor hun niet de deur die de Here Jezus ons voorhoudt.
We horen dan in die programma’s hele ‘oprechte’ verhalen dat zij zelfs jaloers zijn op mensen die ‘kunnen’ geloven maar dat het hun niet gegeven is. Of dat ze niet kunnen geloven door alle ellende in de wereld. Je zou er bijna medelijden mee krijgen en God wordt daar min of meer verantwoordelijk voor gehouden.
Pas als je het woord ‘geloven’ vervangt door ‘vertrouwen’ wordt het duidelijk dat het allebei werkwoorden zijn. Wie anders dan jezelf beslist of je iemand wel of niet kan vertrouwen en of je iemand wel of niet gelooft. Ook al neem je het aan van iemand anders dan nog moet je zelf beslissen.
Waar komt die twijfel toch vandaan en waarom hebben ook christenen daar soms grote problemen mee?
Misschien komt je twijfel letterlijk uit de lucht vallen?
Ik heb het weleens dat de vraag plotseling bij mij opkomt of het hele geloofsverhaal wel allemaal echt waar is.
Ik kan naar waarheid zeggen dat ik geen enkele onzekerheid heb over het bestaan van God of de waarheid van de Bijbel en toch komen die gedachten soms bij mij op.
Is het misschien mogelijk dat de geesten in de lucht, en dan bedoel ik demonen, daar een rol in spelen?
Of ben je bang dat je de zonde tegen de Heilige Geest hebt begaan?
In de Bijbel staat namelijk het volgende: ‘En ieder die enig woord spreken zal tegen de Zoon des mensen, het zal hem vergeven worden maar wie tegen de Heilige Geest gelasterd zal hebben, het zal hem niet vergeven worden.’ Lucas 12 vers 10
Wat ik vreemd vind aan dit vers is dat je blijkbaar wel God en de Here Jezus mag belasteren maar niet de Heilige Geest terwijl Die allemaal behoren tot dezelfde Drie-eenheid.
Daarom denk ik dat het lasteren in dit vers iets anders betekent.
Ik denk persoonlijk dat als je het duur betaalde liefdes aanbod van onze Schepper tot vergeving van al onze zonden afwijst dat je daarmee de Heilige Geest lastert omdat Hij Degene is Die het aanbiedt.
De echte doodzonde is dan wat mij betreft sterven zonder verlost te zijn.
En als je toch nog twijfelt, er is mij vroeger eens gezegd dat als je je zorgen maakt of je schuldig bent aan die zonde, je die zeer waarschijnlijk niet hebt begaan.
Of komen de twijfels door de wereld?
De Bijbel vergelijkt ons mensen vaak met schapen en dat is zeker niet ten onrechte. Wij mogen graag bij de massa horen.
En die massa zegt dat evolutie waar is, het homohuwelijk volkomen normaal is, Jezus niet echt heeft bestaan en de Bijbel niet echt waar is, abortus en euthanasie moet kunnen en nog heel veel andere, soms walgelijke, dingen.
Als christen ben je dan altijd de dwarsligger en degene die overal op tegen is. En dat is niet makkelijk vol te houden als je ook bij de wereld wilt horen.
Toch komt dit weer op geloof aan. Want wie geloof je, de wereld en de zogenaamde wetenschap of het woord van God?
Of de twijfel kan komen door een valse leer of valse leraars.
Ik geloof bv. niet in de hedendaagse gave van genezing en profetie. Wat de profetie betreft, ik denk niet dat God iets vergeten is op te laten schrijven in de Bijbel.
En de genezingen die de Here Jezus deed waren speciaal voor de Joden als teken dat Hij de Messias was die zij aan het verwachten waren.
Ik wil graag de persoon die denkt dat hij of zij de gave der genezing heeft oproepen om te beginnen bij de kinderziekenhuizen en daar aan de slag te gaan.
Daar wil ik nog even bij melden dat de Here Jezus iedereen genas en ook nog helemaal.
De moeder van een vriend van mij die een geestelijk gehandicapt kind had ging ermee naar een gebedsgenezer.
Het kind werd niet genezen maar het resultaat was dat zij dacht dat het aan haar lag en ze loopt nu in het zwart gekleed en zit in de zwaarste kerk.
Dit is één mogelijke uitkomst, de meerderheid van deze mensen stopt niet alleen met geloven maar heeft er daarna zelfs een gruwelijke hekel aan. En deze twijfel is daarna moeilijk weg te nemen.
Daarom is het zo belangrijk om naar een goede kerk te gaan, maar bovenal om alleen God en Zijn Woord te geloven zoals het er staat en je vertrouwen niet te stellen op menselijke constructies en organisaties.
Of is het geen twijfel aan God maar onze eigen onzekerheid?
Ben ik wel goed genoeg en heb ik niet te grote zonden gedaan?
Of moet ik eerst dit of dat opruimen in mijn leven voordat God mij aanneemt?
Dit klinkt op zich wel vroom maar eigenlijk is het verkapt ongeloof.
Volgens mij is de Bijbel duidelijk dat het evangelie juist voor ‘slechte’ mensen is en dat wij daar zelf niets aan kunnen bijdragen.
En alles wat God vraagt is dat wij Zijn beloften aan ons in de Bijbel geloven.
Dit type twijfel kan een excuus zijn om de keuze voor God uit te stellen.
En van uitstel komt vaak afstel.
Of twijfel je aan God omdat je niets voelt?
Ik kan ook zeggen dat ik niets voel, als ik allerlei dingen zou voelen had ik geen geloof meer nodig. Dit is wat mij betreft weer allerlei onzin uit de charismatische kerken waar je van alles moet voelen en ervaren.
Als mensen in deze kerken gaan twijfelen omdat ze niets voelen kan ik ze alleen maar gelijk geven.
Het gevaar is dan wel dat ze daarna het hele geloof in God opgeven. Daarom is de juiste leer zo belangrijk!
Ik kan daarentegen wel zeggen dat ik zeer onder de indruk ben van Gods schepping en Zijn liefdesdaad voor ons en dat ik op die manier wel zeer warme en trotse ‘gevoelens’ heb voor mijn Maker!
Twijfelen is een keuze die je maakt. In dit verband moest ik denken aan een stripboek uit mijn jeugd: ‘FC Knudde naar Argentinië’ als ik het mij goed herinner.
In dat boek hielden ze een wereldkampioenschap voetbal en in de eerste helft van de eerste wedstrijd werden ze helemaal ingemaakt.
Terwijl iedereen teleurgesteld in de kleedkamer zat tijdens de rust komt de trainer naar binnen en roept: ‘Kein geloel, kewoon fussballen’.
Waarop iedereen zei: ‘O ja natuurlijk, nu snap ik het’ en daarna wonnen ze de wedstrijd.
De grap zat erin dat het elke volgende wedstrijd op precies dezelfde manier ging waarbij ze de eerste helft verloren, de trainer kwam met de bekende woorden en dat ze dan de wedstrijd weer wonnen.
Waarom dit rare verhaaltje? Nou, FC Knudde begon pas te winnen toen ze gingen geloven.
Als ik nu even trainer mag spelen dan roep ik: ‘Hou toch eens op met dat eeuwige getwijfel en je flauwekul en geloof gewoon wat er staat in de Bijbel’.
Want zonder geloof verlies je zeker de wedstrijd.