Mijn aardse vader was een verdienstelijke verhalenverteller en hij vermaakte ons vroeger regelmatig met de mooiste vertellingen. De meeste verhalen waren echte gebeurtenissen uit zijn jeugd maar ik vermoed dat hij het volgende verhaaltje uit een geliefd Amerikaans maandblad had gehaald dat bekend stond om de verhalen in een notendop.
Zo was er een al wat ouder gezin die één zoon hadden en die ook nog professor op een universiteit was. Op een gegeven moment kwam de zoon op bezoek en het werd tijd om te eten.
“Ik heb helaas maar twee eieren” zei de vader. “O, maar dat geeft niet hoor” zei de zoon, “want ik kan bewijzen dat er eigenlijk drie eieren zijn”. En hij begon een hele wetenschappelijke verhandeling waarom er toch echt drie eieren waren. Na het geduldig te hebben aangehoord pakte de vader langzaam de twee eieren, legde er één op het bord van de moeder en de andere op zijn eigen bord en zei: “Nou zoon, neem jij dan maar het derde ei”.
En de moraal van dit verhaal? Ook al ben je nog zo overtuigd van je gelijk, geloven in iets wat niet bestaat,
zorgt er voor dat je maag leeg blijft!