De kruisiging van onze Here Jezus op Golgotha ongeveer tweeduizend jaar geleden, is wat mij betreft, de belangrijkste gebeurtenis aller tijden.
En het is naar mijn mening “het” visitekaartje van onze Heer omdat deze liefdesdaad overduidelijk laat zien hoe geweldig onze God in elkaar zit.
Toch was ik als kleine jongen, als ik het mij goed herinner, niet overdreven onder de indruk van de kruisiging. Waarschijnlijk omdat ik het verhaal al zo vaak had gehoord maar ook omdat ik dat als kind natuurlijk niet ten volle kon bevatten.
Wat er voor zorgde dat ik daar voor het eerst wat serieuzer over ging nadenken was toen ik een boekje van Prof. Smalhout las dat ging over de gruwelijke details van het lichamelijke lijden van onze Heiland aan het kruis. Pas toen drong het tot mij door wat een vreselijke marteldood de Here Jezus voor ons moest doormaken.
Het begon met die akelige zweepslagen waaraan op het einde van de riem metalen kralen en scherpe schapenvoetbotjes werden bevestigd. Die zorgden ervoor dat er bij elke zweepslag stukjes vlees van Zijn rug werden gescheurd. Het aantal zweepslagen was om die reden dan ook beperkt omdat je het anders zeker niet zou overleven. Het is dan ook niet vreemd dat onze Heer even later Zijn kruis niet meer op Zijn schouders kon dragen omdat Zijn rug al volledig tot pulp was geranseld.
Vervolgens werd Hij met Zijn kapotte rug op een ruw houten kruis gelegd waar één lange spijker door Zijn beide voeten werd geslagen en tenslotte werden er nog twee spijkers door Zijn beide polsen gehamerd. Dus niet door Zijn handen, omdat die zouden doorscheuren door het gewicht, maar tussen de twee botten in Zijn polsen wat onvoorstelbaar pijnlijk moet zijn geweest.
Daarna werd het kruis met een klap overeind gezet waardoor de borstkas, volgens Prof. Smalhout, in een inademstand kwam te staan met het gevolg dat de Here Jezus wel kon inademen maar niet meer kon uitademen. Als Hij dan toch wilde uitademen kon Hij dat alleen doen door Zichzelf iets op te drukken op de spijker in Zijn gewonde voeten onder helse pijnen en zo ging die martelgang door totdat Hij stierf.
Als op een gegeven moment de lol eraf was voor de beulen, omdat het misschien te lang duurde, werden de benen gebroken door ze kapot te slaan zodat de gekruisigden zichzelf niet meer konden opdrukken en daardoor een verstikkingsdood stierven.
Dit is trouwens niet bij onze Here Jezus gebeurd omdat Hij voor die tijd al Zijn laatste adem had uitgeblazen. Ik weet dat wij allemaal zondige mensen zijn, maar ik heb moeite mij voor te stellen dat er mensen zijn die dit soort gruwelijke martelpraktijken bedenken.
Het tweede wat grote indruk op mij maakte was Psalm 22. En ik neem mij dit zelf enigszins kwalijk, maar om de één of andere reden had ik er voor mijn dertigste nog nooit van gehoord. Terwijl deze profetie van David in feite één van de sterkste bewijzen is voor de betrouwbaarheid van de Bijbel! Want deze Psalm van David is een bijna letterlijke voorspelling waarin de kruisdood van onze Here Jezus tot in de details is beschreven. Ik lees hier zelfs wat er door de gedachten van onze Here Jezus heen ging toen Hij aan het kruis hing. Ik ga hier een beetje stapsgewijs doorheen maar het verdient zeker de aanbeveling deze Psalm helemaal zelf te lezen.
Het begint meteen al met een verbluffend herkenbare uitroep: “Mijn God, mijn God, waarom hebt U mij verlaten” Psalm 22 vers 2 …..Want deze Psalmtekst kwam ongeveer duizend jaar later gewoon letterlijk uit toen de Here Jezus dezelfde woorden uitriep aan het kruis…..“Maar ik ben een worm en geen man, een smaad van mensen en veracht door het volk. Allen die mij zien, bespotten mij; zij trekken de lippen op, zij schudden het hoofd en zeggen: Hij heeft zijn zaak op de HEERE gewenteld – laat Die hem bevrijden! Laat Die hem redden, als Hij hem genegen is” Psalm 22 vers 7 t/m 9 …..Wederom een verbazingwekkende overeenkomst met wat er duizend jaar later in Mattheus 27 vers 43 spottend wordt gezegd: “Hij heeft op God vertrouwd; laat Die Hem nu verlossen als Hij Hem welgezind is”….. “Als water ben ik uitgestort, ontwricht zijn al mijn beenderen; mijn hart is als was, het is gesmolten diep in mijn binnenste. Mijn kracht is verdroogd als een potscherf, mijn tong kleeft aan mijn gehemelte; U legt mij in het stof van de dood. Want honden hebben mij omsingeld, een horde kwaaddoeners heeft mij omgeven; zij hebben mijn handen en mijn voeten doorboord. Al mijn beenderen zou ik kunnen tellen; en zij, zij zien het aan, zij kijken naar mij. Zij verdelen mijn kleding onder elkaar en werpen het lot om mijn gewaad”. Psalm 22 vers 15 t/m 19…..Ontwricht zijn al mijn beenderen? Handen en voeten doorboord? Volgens het internet zijn de kruisigingen uitgevonden door de Perzen ongeveer 600 jaar voor Christus en waren later vooral erg geliefd onder de Romeinen maar bestonden dus nog niet in de tijd van David, dus hoe had hij dat kunnen weten? Zij verdelen mijn kleding en werpen het lot om mijn gewaad? Toevallig?…..”Want Hij heeft de ellendige in zijn ellende niet veracht en niet verafschuwd; Hij heeft Zijn aangezicht niet voor hem verborgen, maar Hij heeft gehoord, toen hij tot Hem riep”. Psalm 22 vers 25…..Zou dit kunnen slaan op de gevangene die naast Hem hing aan het kruis? Vervolgens krijg je een gedeelte in Psalm 22 dat volgens mij gaat over toekomstige dingen die nog moeten gebeuren maar dan eindigt het weer met een opmerkelijke zin: ”Het nageslacht zal Hem dienen, en aan de Heere toegeschreven worden tot in generaties. Zij zullen komen en Zijn gerechtigheid verkondigen aan het volk dat geboren zal worden, want Hij heeft het gedaan”. Psalm 22 vers 31 en 32…..De laatste woorden van Psalm 22 zijn: “want Hij heeft het gedaan”. Hier staat “Hij heeft het gedaan” met een hoofdletter. En lijkt dat niet verdacht veel op de laatste woorden van onze Heer aan het kruis: “Het is volbracht”?
Ik wil nog even terug komen op de eerste tekst van Psalm 22, “Mijn God, mijn God, waarom hebt U mij verlaten”. Want waarom riep de Here dat eigenlijk? Veel schriftgeleerden denken dat dit een verwijzing van de Here Jezus was naar Psalm 22 om de toeschouwers te laten weten dat deze profetie op dat moment aan het uitkomen was. En dat is natuurlijk ook zo maar misschien geeft deze uitspraak wel veel meer aan in wat voor ellendige toestand de Here Jezus op dat moment verkeerde omdat Hij verging van de pijn en Zich in de eeuwigheid nog nooit zo alleen en afgewezen had gevoeld?
Want zoals we al eerder hebben gelezen, het was niet zo dat je, nadat je aan het kruis was gespijkerd, je het ergste wel had gehad en dat je daarna rustig kon uithangen totdat je dood bloedde. Nee, die verschrikkelijke pijn ging maar door en door en door, urenlang. Is het dan vreemd dat de Schepper van het universum, Die volledig God en volledig Mens was en ook nog eens onschuldig aan dat kruis hing, zo’n uitroep deed om ons enigszins te laten begrijpen wat er door Hem heenging?
Want persoonlijk denk ik niet dat God Jezus verlaten kon hebben, omdat dat volgens mij gewoon niet mogelijk is. Want is de Here Jezus niet God en God niet de Here Jezus? En zou God dus Zichzelf kunnen verlaten? Is God dan niet één? Is Hij deelbaar? En wat betekent dan de volgende tekst?
“Jezus zei tegen hem: Ben Ik zo’n lange tijd bij u, en kent u Mij niet, Filippus? Wie Mij gezien heeft, heeft de Vader gezien; en hoe kunt u dan zeggen: Laat ons de Vader zien?” Johannes 14 vers 9
Ik heb dit nooit geweten maar er blijken nogal wat verschillende meningen te bestaan over wat de exacte reden was waarom de Here Jezus de kruisdood moest sterven voor onze zonden. En ik weet eerlijk gezegd niet wat de correcte mening is! Ze zeggen wel eens dat een gek meer vragen kan stellen dan een wijs iemand kan beantwoorden, dus ik stel hier dan maar de vragen. Iedereen is het er op zich wel over eens dat de Here Jezus de prijs moest betalen als plaatsvervanger voor de mensheid. Maar aan wie moest Hij die prijs eigenlijk betalen?
Sommigen kerkvaders zeggen dat Jezus die prijs aan de satan verschuldigd was, maar geven we de satan daarmee niet te veel eer? Want is hij ook niet maar een schepsel?
Ik persoonlijk vermoed dat het om een soort juridische kwestie in de Hemelse gewesten gaat die in ieder geval mijn verstand ver te boven gaat.
Anderen hebben het over de dood zelf omdat er staat dat Hij de dood heeft overwonnen. Maar de dood is volgens mij een toestand en geen persoon waar je iets aan kan betalen.
En er zijn richtingen die zeggen dat het God Zelf was die het bloed van onze Heiland verlangde als genoegdoening. En dat God Zijn wraak liet neerdalen op de Here Jezus door Hem letterlijk te vervloeken aan het kruis. Maar is dat überhaupt mogelijk?
Want hier zit ik dan terwijl ik dit opschrijf, volledig onder de indruk van de belangrijkste gebeurtenis ooit plaatsgevonden, de meest geweldige onbaatzuchtige liefdesdaad van onze Here Jezus, en dan moet ik geloven dat God vol afschuw Zijn hoofd zou hebben omgedraaid? En als je dat gelooft, wat voor beeld heb je dan wel niet van God de Vader?
Toch als je de Bijbel éénzijdig leest lijkt het er inderdaad soms op dat Jezus een soort slachtoffer is Die slaafs de wil van Zijn Vader uitvoert. Jezus was inderdaad gehoorzaam aan de Vader maar dat deed Hij, volgens mij, uit vrije wil! En als er staat dat Jezus gehoorzaam was aan God de Vader, was Hij dan niet eigenlijk gehoorzaam aan Zichzelf? Want hoe zat het ook al weer? Is God niet Jezus en Jezus niet God? Nog een bewijs dat de Here Jezus op elk moment had kunnen stoppen en volledig in controle was van Zijn eigen situatie was volgens mij de gebeurtenis in de hof van Gethsemane.
“Jezus dan, Die alles wist wat er over Hem komen zou, trad naar voren en zei tegen hen: Wie zoekt u? Zij antwoordden Hem: Jezus de Nazarener. Jezus zei tegen hen: Ik ben het. En Judas, die Hem verraadde, stond ook bij hen. Toen Hij dan tegen hen zei: Ik ben het, deinsden zij terug en vielen op de grond”. Johannes 18 vers 4 t/m 6
Ik stel het mij dan zo voor dat de Here Zijn hand opstak en dat zij dan allemaal een halve meter achterover vlogen om aan iedereen op dat moment te laten zien wie hier werkelijk de macht in handen had! Want het is onze Heer Die uitmaakt wat er gebeurt! Halleluja!
Halleluja betekent trouwens “prijs de Heer”.
De geschiedenis van Abraham die zijn zoon Izaäk moest offeren op de berg Moria zoals beschreven in Genesis 22 wordt algemeen gezien als een voorafschaduwing van wat er later op Golgotha ging gebeuren, sommige geleerden zeggen zelfs dat het in hetzelfde gebied plaats vond. Die gebeurtenis liep goed af omdat God een plaatsvervangend offer stuurde waardoor Izaäk in leven bleef. De moraal van deze geschiedenis lijkt te zijn dat wat Abraham hier niet hoefde te doen, het offeren van zijn enig kind, later wel door God Zelf is gedaan toen Hij Zijn enige Zoon wel offerde. Maar wacht even, Wie is God en Wie is Jezus ook al weer? En ik doe hier niet alsof ik ook maar iets van de Drie-eenheid begrijp maar als Zij één zijn, en ik zeg dit heel voorzichtig, is het dan niet eigenlijk zo dat God Zelf de plaatsvervanger is? En maakt dit het niet nog indrukwekkender omdat God hier niemand anders dan Zichzelf de prijs voor laat betalen?
Hoe het ook zij, deze geweldige liefdesdaad, die in geen mensenhart is opgekomen, heeft het mogelijk gemaakt dat wij niet zo’n onmogelijke prijs hoeven te betalen. En door in Hem te geloven mogen wij het liefdesaanbod van onze Heer voor niets aannemen. En ik geloof met heel mijn hart dat die prijs Die onze Heiland betaald heeft, voldoende was voor iedereen die het maar wil aanvaarden!
Maar als je dat dan toch niet doet, laat je Hem dan eigenlijk niet gewoon hangen?