Het dorp waar ik geboren ben wordt door de media nogal eens negatief belicht vanwege de grote hoeveelheid kerken die er staan. Toch valt het aantal denominaties wel mee en is vooral protestant. Er zijn bijvoorbeeld geen moskeeën, katholieke kerken of jehova’s getuigen. Het aantal richtingen is wel gegroeid ten opzichte van de jaren vijftig toen er, als ik goed geïnformeerd ben, een gereformeerde, christelijk gereformeerde en hervormde denominatie was. Die vermeerdering van het aantal denominaties is volgens mij mede het gevolg van een aantal kerkscheuringen.
De kerkscheuring die ik mij kan herinneren als jongetje van ongeveer acht jaar oud, vond plaats in de jaren zeventig. Wij waren toen gereformeerd en de landelijke kerkvergadering van die kerk, de zogenaamde synode, vond het toen blijkbaar wel een (vrij) zinnig idee om theologen aan te stellen, en te betalen met gemeentegelden, die twijfelden aan hun geloof in God. Het is mij niet helemaal duidelijk wat de eigenlijke macht is van een synode, ik weet alleen dat zij een soort overkoepelende organisatie is die leiding geeft aan de aangesloten gemeenten en volgens mij wordt hun advies in de regel opgevolgd en is waarschijnlijk bindend.
Een flink aantal gemeenteleden kon het toen niet verkroppen dat hun “leiders” zo schaamteloos, of misschien beter gezegd Goddeloos, met de Schepper en Zijn Woord omgingen. Maar de synode liet zich, en naar mijn mening voorspelbaar, niet vermurwen en daardoor werd de gemeente gedwongen een stemming te houden met de vraag: of in de gereformeerde kerk te blijven of om deze te verlaten.
Degenen die de kerk wilden verlaten verloren met een paar stemmen verschil en daarmee was de scheuring een feit. Want je kunt natuurlijk niet je verlies nemen en daarna net doen alsof er niets is gebeurd omdat je bezwaren nog steeds overeind blijven staan.
Wij waren vanaf toen de kerkscheurders. Vreselijk om zoiets mee te maken maar wie heeft er nu eigenlijk gelijk in deze situatie, de zittenblijvers of degenen die weggaan? Ik denk dat je eerst moet definiëren wie in zo’n geval wie is. Ik kan soms vrij hard zijn maar ik denk dat het in dit geval toch gezegd moet worden, omdat zachte heelmeesters stinkende wonden maken, dat die synodeleden van toen, hou je vast, knechten van de satan waren. En in het volgende vers uit de Bijbel staat duidelijk wat je dan moet doen.
“Vorm geen ongelijk span met ongelovigen, want wat heeft gerechtigheid gemeenschappelijk met wetteloosheid, en welke gemeenschap is er tussen licht en duisternis? En welke overeenstemming is er tussen Christus en Belial? Of wat deelt een gelovige met een ongelovige?
Of welk verband is er tussen de tempel van God en de afgoden? Want u bent de tempel van de levende God, zoals God gezegd heeft: Ik zal in hun midden wonen en onder hen wandelen, en Ik zal hun God zijn en zij zullen Mijn volk zijn. Ga daarom uit hun midden weg en zonder u af, zegt de Heere, en raak het onreine niet aan, en Ik zal u aannemen, en Ik zal u tot een Vader zijn, en u zult Mij tot zonen en dochters zijn, zegt de Heere, de Almachtige”.
2 Korinthe 6 vers 14 tot 18
De synode is naar mijn mening overduidelijk de hoofdschuldige maar ook zeer jammer dat de gemeente in dit geval niet eensgezind was. De zittenblijvers gebruiken vaak het argument dat ze dan willen proberen van binnenuit de kerk weer de goede kant op te krijgen. Behalve dat dit in strijd is met het bovenstaande tekstgedeelte, ken ik geen voorbeelden waar dit ooit gelukt is. De gereformeerde kerk van toen is nu de PKN en is erger dan ooit, want veel dominees van die gezindte geloven helemaal niet meer in God volgens een enquête gehouden onder voorgangers. En waarom zoeken die voorgangers geen ander werk? Misschien omdat ze zichzelf graag horen praten of zijn het de verdiensten die hoog genoeg zijn om een leugen te leven?
Dit soort “verlichte” christenen heeft geen enkele moeite om teksten uit de Bijbel te vergeestelijken of af te doen als verhaaltjes. Door nooit iets te lezen zoals het er werkelijk staat en de teksten zeker niet op de huidige tijd of op jezelf toe te passen. Stel je voor zeg.
Toch zouden ze dit soort fratsen nooit in hun hoofd halen als het om hun loonbrief ging. Want dan vermoed ik dat ze opeens wel dodelijk serieus zijn en erop staan om alles uiterst letterlijk te nemen.
Eigenlijk ben ik achteraf wel blij dat deze dingen gebeurd zijn omdat er in de gereformeerde kerken veel dwaalleringen bestaan, zoals bijvoorbeeld de kinderdoop en de vervangingsleer, en dat ze in wezen Calvinistisch is. Na dit voorval kwamen mijn ouders, na wat omzwervingen, uiteindelijk in de vrije evangelische kerk terecht. En het woordje “vrije” betekent in dit geval, vrij van allerlei instanties die boven je staan. Ook vrij van manifesten of belijdenis geschriften, hoe goed bedoeld soms ook. In deze kerk heb je de gemeente leden, dan de gekozen oudsten en dan Jezus Christus als Hoofd. En hoe weet je dan wat de wil is van onze Heer? Lees je Bijbel! De Bijbel is genoegzaam. Daarom hebben wij ook geen apostelen en profeten meer nodig, de Bijbel is compleet.
“Want ik getuig aan ieder die de woorden van de profetie van dit boek hoort: Als iemand iets aan deze dingen toevoegt, zal God hem de plagen toevoegen die in dit boek geschreven zijn.
En als iemand afdoet van de woorden van het boek van deze profetie, zal God zijn deel afdoen van het boek des levens, en van de heilige stad, van de dingen die in dit boek geschreven zijn”.
Openbaring 22 vers 18 en 19
Je zou misschien kunnen opmerken dat deze waarschuwing alleen geldt voor het boek Openbaring? Maar als je daar ietsje dieper over nadenkt is dit een tamelijk onhoudbaar standpunt. Want wil je daarmee dan zeggen dat Openbaring wel vast staat maar voor alle andere boeken van de Bijbel zou je dan vrij zijn om te schrappen en toe te voegen wat je maar wilt? Lijkt mij logisch dat die waarschuwing uit Openbaring voor alle Woorden van God geldt. En het is volgens mij al helemaal geen toeval dat dit op de laatste pagina van de Bijbel staat.
Als de satan de kerk kapot wil maken, hoe kan hij dat dan het beste doen? In de gangbare kerken met een piramide machtsstructuur is dat vrij eenvoudig. De satan hoeft dan alleen de top te corrumperen om in één keer een heel kerkgenootschap te halveren. En ik zeg niet dat er in de evangelische kerken geen corruptie voorkomt, maar het is veel moeilijker voor de satan om dat centraal aan te sturen. Hij moet dan veel meer mensen tegelijk verleiden om de Bijbel te negeren.
Ik vind het begrijpelijk dat mensen afhaken als ze dit soort dingen meemaken, want waarom zou je daarna eigenlijk nog naar een kerk gaan? Kun je niet gewoon thuis christen zijn? Toch is het antwoord volgens mij nee. Ik ben een tijdje kerkloos geweest en dat was zeker niet bevorderlijk voor mijn geestelijke ontwikkeling. Ik vond het eigenlijk wel grappig toen ik mij realiseerde, terwijl ik bezig was met dit stukje, dat bijna het halve Nieuwe Testament gaat over gemeente stichting en gemeente vorming. Je aansluiten bij een gemeente is dus gewoon een Bijbelse opdracht, omdat je elkaar als broeders en zusters hard nodig hebt in deze vijandige wereld.
“En laten wij op elkaar letten door elkaar aan te vuren tot liefde en goede werken.
Laten wij de onderlinge bijeenkomst niet nalaten, zoals het bij sommigen de gewoonte is, maar elkaar aansporen, en dat zoveel te meer als u de grote dag ziet naderen”.
Hebreeën 10 vers 24 en 25
Daar komt nog bij dat de gaven die God geeft aan christenen niet bedoeld zijn voor jezelf maar tot welzijn van de gemeente. En als je geen lid bent van een gemeente krijg je die gaven wellicht niet. Niet alle gaven zijn volgens mij nog op deze tijd van toepassing, maar bijvoorbeeld de gave om leiding te geven, te onderwijzen en de gave om te helpen, zijn nog wel actueel en zeer nodig. Zo is er ook de gave om de geesten te onderscheiden of zij uit God zijn of niet. Dit is een door de Heilige Geest gegeven talent om, als een soort wachter, extra scherp valsheden op te kunnen merken. Dat zegt ook automatisch dat als er misschien één of twee leden in de gemeente deze gave hebben, dat de rest van de gemeenteleden deze gave niet hebben.
Zou het dan niet verstandig zijn om uit te zoeken wie het zijn die deze gave hebben en dan vervolgens naar hen te luisteren? Want net als de profeten uit het Oude Testament zijn ze vaak niet populair en hebben ze meestal geen “liefdevolle” boodschappen, maar vooral ernstige waarschuwingen. Want een wachter hoor je alleen als hij een vijand ziet naderen.
In het Nieuwe Testament wordt de gemeente ook voorgesteld als een lichaam met vele leden die elkaar nodig hebben om te functioneren met onze Here Jezus Christus als Hoofd. En ergens anders als een gebouw waarvan de Here Jezus de Hoeksteen is. Als je geen lid bent van een Bijbelgetrouwe gemeente zou je je kunnen afvragen of je christen kunt zijn, en dus tot het hemelse lichaam behoren, als je er hier op aarde geen onderdeel vanuit maakt?
Toch loopt het volgens mij niet zo’n vaart omdat wij niets kunnen bijdragen aan onze verlossing, die pure genade is, maar kunnen we toch niet beter ons “steentje” bijdragen door gewoon te doen wat de “Hoeksteen” van ons vraagt?
Want heeft Hij, zoals gewoonlijk, niet altijd het beste met ons voor?