Genezing

                                                                     

Er waren bij ons in de gemeente de laatste tijd aardig wat mensen die allerlei ernstige, en gelukkig ook minder ernstige, ziektes kregen. De kwalen varieerden van langdurige griep, nieuwe knie, prostaatkanker, rug en nier operatie tot Parkinson, hersenbloedingen, hart en hersen operaties. En dat allemaal, voor mijn gevoel, binnen een korte tijd. Het moet gezegd worden dat het misschien ook niet zo heel erg vreemd is omdat de meeste leden in onze kleine gemeente al lang de zeventig jaar gepasseerd zijn. En dat zorgde ervoor dat ik wat dieper over dit onderwerp ging nadenken.

Nu is het zo dat ik persoonlijk niet geloof dat de gave der genezing nog actueel is en daarom geloof ik  ook niet zo in grote samenkomsten waar verwacht wordt dat mensen terstond worden genezen op bevel van een voorganger. Eén van de redenen voor mijn ongeloof is pragmatisch van aard.
Want waar zijn al die mensen die genezen zijn? Een bekende genezer die vaak op Family 7 te vinden was kwam ook al niet veel verder dan wat vage genezingen die niet te controleren waren. Bijvoorbeeld mensen die in een rolstoel zaten en weer even konden lopen. Journalisten hadden in een kritisch tv programma om bewijs gezocht en konden dat, voor zover ik mij dat kan herinneren, niet of nauwelijks vinden. Wat zou een ongelovige denken als hij of zij deze toestanden ziet?

En hoeveel teleurgestelde mensen zouden dit soort diensten opleveren? Mensen die verhaal kwamen halen waarom zij niet werden genezen, ondanks hun gulle gaven, werden afgescheept met de reden dat hun geloof dan waarschijnlijk niet sterk genoeg was. Ik denk dan altijd, wie is hier eigenlijk aan het genezen, is het onze almachtige God of is het de patiënt die zichzelf moet genezen door zijn geloof? Hoeveel mensen zijn er voor altijd afgeknapt op onze Heer omdat ze denken dat dit het echte christendom is?

Hoe anders was het tijdens de rondgang op aarde van de Here Jezus zelf.

“En toen Hij met hen afgedaald was, bleef Hij staan op een vlakke plaats en met Hem een menigte van zijn discipelen en een grote menigte van het volk uit heel Judea en Jeruzalem en van de zeekant van Tyrus en Sidon, die gekomen waren om Hem te horen en om van hun ziekten genezen te worden, ook zij die gekweld werden door onreine geesten; en zij werden genezen. En heel de menigte probeerde Hem aan te raken, want er ging kracht van Hem uit, en Hij genas ze allen.” Lukas 6 vers 17-19

Laat duidelijk zijn dat God alles kan doen wat Hij wil maar ik denk dat de genezingen en wonderen van de Here Jezus tijdens Zijn rondgang op aarde een specifiek doel hadden maar nu in de genadetijd niet meer nodig zijn. En dat doel was volgens mij om te laten zien dat Hij de beloofde Messias was die voorspeld was in het Oude Testament. Er zijn in de eerste helft van de Bijbel meer dan 300 verschillende voorspellingen die op de komst van de Here Jezus slaan en één van die profetieën voorzegde dat Hij een genezer van zieken zou zijn.

Dan zullen de ogen van de blinden worden opengedaan, de oren van de doven zullen worden geopend. Dan zal de kreupele springen als een hert, de tong van de stomme zal juichen. Want in de woestijn zullen wateren zich een weg banen en beken in de wildernis.”
Jesaja 35 vers 5 en 6

Bedenk dat er voor de tijd van Jezus maar sporadisch mensen werden genezen en na de dood van onze Heer nog een korte tijd door de discipelen en apostelen, maar daarna ook niet meer. In de Bijbelverzen hierboven lazen we dat de Here Jezus geen charlatan was die mensen van een beetje rugpijn of griepjes afhielp maar regelrechte wonderen deed door blinden, doven, stommen en kreupelen te genezen die volgens mij alleen door de voorspelde Godmens gedaan konden worden en daardoor dus bewees dat Hij de beloofde Messias was.

En nu denken sommige, vooral charismatische, gemeenten dat ook nu nog klaar te spelen? Ten eerste, waarom, wat valt er nog te bewijzen? Hebben wij een wonder nodig om te geloven dat de Here Jezus onze redder is? Of worden wij alleen door geloof gered in de genadetijd waarin wij nu leven? En welk wonder zou je overtuigen, het opwekken van een dode misschien? Maar datzelfde wonder weerhield het volk Israël er niet van de Here Jezus te kruisigen nadat Hij de dode Lazarus weer tot leven had geroepen!
Ten tweede wil ik voor de zoveelste keer zeggen, kom maar op en laat het maar zien in het kinderziekenhuis. Maar het enige dat zij laten zien zijn altijd dezelfde soorten flauwe “genezingen” die totaal niet overtuigend zijn en halen volgens mij daardoor de naam van onze Here Jezus door het slijk.

Maar nu dacht ik laatst, wacht eens even, als de wonderen en genezingen niet meer voor deze tijd gelden, waarom denken en verwachten wij, dat de mensen in onze naaste omgeving wel beter worden als wij persoonlijk tot God bidden om genezing?

Ik ben pas later tot echt geloof gekomen maar ik ben al wel mijn hele leven kerkelijk en het was, en is, altijd heel gewoon om te bidden voor de genezing van zieken. Maar ik moet eerlijk zeggen dat ik, voor zover ik mij dat kan herinneren, nog nooit een wonderbaarlijke genezing heb meegemaakt. Maar daar was ik ook nooit echt teleurgesteld over want ik weet niet anders. Mogelijk juist omdat het nooit echt gebeurde ging ik het ook niet echt verwachten.

Laatst moest een zuster, die altijd met iedereen begaan is en daarom zeer geliefd, een operatie aan het hart ondergaan. Er werd in de dienst natuurlijk voor haar gebeden dat de operatie goed mocht verlopen en er werd ook nog specifiek gevraagd of God de handen van de chirurg wilde zegenen. En ook al is de operatie op zich gelukkig geslaagd er werd toch, ondanks alle gebeden, een fout gemaakt door de chirurg. Er werd een ader beschadigd die weer de nodige complicaties met zich meebracht.

De vraag dringt zich dan natuurlijk op of God ons eigenlijk wel wil genezen?
En wie maakt ons eigenlijk ziek en waar komen al die ziektes vandaan?

Het antwoord ligt, en als je goed je best doet kom je erachter, verborgen in de titel van het bekende liedje: “It’s all in the Bible”. Maar zonder gekheid, ik gebruik de volgende formule voor het oplossen van al mijn geestelijke vraagstukken:

# De Bijbel, in de oorspronkelijke tekst, is de enige bron van absolute waarheid die wij tot onze beschikking hebben in deze duistere wereld vol leugens.
# God is goed, er zit geen enkel kwaad in Hem en Hij heeft altijd het beste met ons voor!

Als je altijd met deze waarheden begint worden de dingen meteen veel duidelijker! En stel je vertrouwen niet blindelings op anderen die het jou wel even willen uitleggen, zoals voorgangers, kerkelijke instanties of stukjesschrijvers. Onderzoek het zelf en laat de Bijbel Zelf spreken.

Romeinen 6 vers 23 zegt: Want het loon van de zonde is de dood”. En de zonde begon in de hof van Eden met het eten van de verboden vrucht door Adam en Eva. En omdat zij niet meteen op de grond dood neervielen betekent het dat het om een langzame dood ging, ze begonnen als het ware te sterven na het eten van de vrucht. Het lichaam raakte in verval en daarom kunnen er ziektes optreden en ons uiteindelijk doen sterven. Want de meeste ziektes zijn het gevolg van mutaties in onze genen. God wilde op dat moment ook niet meer dat zij voor eeuwig zouden blijven leven. Zie het volgende vers:

Toen zei de HEERE God: Zie, de mens is geworden als één van Ons, omdat hij goed en kwaad kent. Nu dan, laat hij zijn hand niet uitsteken en ook van de boom des levens nemen en eten, zodat hij eeuwig zou leven!” Genesis 3 vers 22

Het is volgens mij dan logisch om te zeggen dat God nog steeds niet wil dat wij voor eeuwig blijven leven. In ieder geval niet in onze zondige toestand. Je kunt ook zeggen dat God ons niet direct de ziektes heeft gegeven maar wel indirect omdat Hij ons onthouden heeft van het eten van de boom des levens. En de reden daarvoor was dat wij dan niet voor eeuwig zondig zouden blijven. Diegenen die dan in de eerste plaats wel verantwoordelijk zijn voor de ziektes zijn wij eigenlijk zelf!

Mogen wij dan niet bidden om genezing? Natuurlijk wel, God wil zelfs aanbeden worden, maar ik denk niet dat dat is om God te herinneren aan het leed van onze zieken, want God is alwetend. Ik denk dat het meer voor ons zelf is om stil te staan bij de zieken in onze omgeving. Want het is beschamend hoe vaak ik, soms dagen, vergeet te bidden voor iemand die het echt nodig heeft. Misschien is het beste wat wij kunnen vragen in zo’n geval of God erbij wil zijn ook al weten wij van te voren dat Hij dat al is. En het is sowieso het beste om je gebed af te sluiten met: “Uw Wil geschiede” omdat Die wil altijd het beste is!

Maar staat er niet in het Nieuwe Testament dat er een gave der genezing is? Ik denk persoonlijk dat deze gave voor een specifieke tijd was maar als deze gave onverhoopt toch nog zou gelden voor nu, is een mogelijk antwoord dat het hier niet gaat om een gave voor jou om anderen te genezen, maar dat het een gave tot genezing voor jezelf is als je ziek bent. Maar nogmaals, als God je wil genezen dan word je genezen omdat God kan doen wat Hij wil!

Maar stel je voor dat God ons elke keer zou genezen als wij daarom baden, voor hoelang zou Hij dat dan moeten doen? Tot onze zestigste, tachtigste of honderdste? Wat is de juiste leeftijd? En is elke genezing niet een uitstel van executie? Zelfs de mensen die de Here Jezus tijdens Zijn rondgang genas, zoals bijvoorbeeld de eerder genoemde Lazarus die op bevel van de Here Jezus opstond uit de dood, zijn uiteindelijk toch ook weer gestorven. En zou God alleen christenen moeten genezen of ook onze naaste waar wij voor bidden die mogelijk niet gelooft? Als het alleen om christenen gaat hoelang zal het dan duren voordat elke kankerpatiënt zich bekeert tot het christendom om maar beter te worden? Is dat de juiste motivatie om christen te worden? Want blijven zij ook christen als zij weer ziek worden?

Is het misschien zo dat God de ziektes, en het lijden in het algemeen, gebruikt om ons tot bezinning te brengen? Want als wij allemaal gezond en gelukkig waren, wanneer zouden wij dan stilstaan bij onze eindigheid?

Is het mogelijk dat God meer onze eeuwigheid op het oog heeft dan wat er gebeurt in dit tijdelijke tranendal? Dit aardse leven is alleen maar de superkorte proloog van een eeuwigheid met onze Heer. Misschien zouden wij als christenen ons niet zo zeer moeten fixeren op het genezen, zoals de ongelovigen, maar juist moeten laten zien aan de buitenwereld dat wij niet bang zijn voor de dood? Want is het niet, om Paulus na te spreken, verreweg het beste om bij Christus te zijn?

Al onze aardse ziektes zijn maar tijdelijk, na de dood zijn we er vanaf. Toch is er één ziekte die wij, zonder verlossing, wel meenemen naar het hiernamaals. Dat is een ziekte die ons allemaal heeft getroffen en die ziekte heet zonde. En wij kunnen daar zelf niets aan doen want de genezing daarvan is voor ons helaas onbetaalbaar.

“Ik, Jezus, heb Mijn engel gezonden om bij u in de gemeenten van deze dingen te getuigen. Ik ben de Wortel en het Nageslacht van David, de blinkende Morgenster. En de Geest en de bruid zeggen: Kom! En laat hij die dorst heeft, komen; en laat hij die wil, het water des levens nemen, voor niets”. Openbaring 22 vers 16-17

En toch is er één Wezen in het hele universum, Die plaatsvervangend, tegen een zeer hoge prijs, wel onze genezing wil betalen. En dat is natuurlijk de blinkende Morgenster, onze Here Jezus Christus! En nog mooier is dat Hij die genezing gratis aanbiedt aan een ieder die wil.
Voor dit geweldige aanbod schieten mij woorden te kort!