Soms overvalt mij een gevoel van walging als ik terug denk aan mijn jeugd.
Toen kon je mij rustig beschrijven als een akelig rotjongetje.
Winkeldiefstal, geld en sigaretten stelen van mijn ouders en dan erover liegen.
Mijn moeder uitvloeken toen mijn vader op zee was en ik gooide een keer de televisie om en gaf daar heel handig mijn kleine broertje de schuld van. Verder sneuvelden er een aanzienlijk aantal ruiten. Ik prijs mij gelukkig dat ik in mijn puberjaren extreem verlegen was zodat de seksuele zonden beperkt bleven tot mijn fantasie.
En je kan ook niet zeggen dat ik met de verkeerde vrienden omging want ik was zelf de verkeerde vriend.
Het grootste probleem met al die dingen is dat je ze niet kunt uitwissen.
Wat je doet in de tijd hoort voor altijd bij je verleden.
Het valt mij soms zwaar dat alles wat ik nu slecht en verwerpelijk vind tot mijn persoonlijke geschiedenis behoort.
Vanwege, onder andere, dit soort redenen denken sommigen dat je geheugen gewist wordt als je in de hemel komt.
Nu dat ik een christen ben weet ik dat al mijn schuld vergeven en zelfs vergeten is en hoor je vaak zeggen dat je niet altijd maar weer al je zonden moet meeslepen in je persoonlijke rugzak.
En dat is natuurlijk waar.
Volgens een bekende evangeliste moet je al je zonden in een vijver gooien waar dat bekende bordje bijstaat “verboden te vissen”.
Misschien is dat ook wel de symbolische betekenis van het opnieuw geboren worden: het oude lichaam met al zijn zondeschuld moet sterven zodat het letterlijk niet meer bestaat voor God.
Als ik al af en toe last heb van mijn verleden hoe zwaar moet het dan niet zijn voor God ?
Die alle zonden van alle mensen door alle eeuwen tot in details ziet want God weet alles.
Hoeveel te meer moet een perfect Wezen walgen van onze zonden?
En toch offerde God Zichzelf door middel van de Here Jezus en stierf een vreselijke marteldood voor ons. Wat een onbeschrijfelijke liefde moet God voor de mens voelen!
Ik vind het zeer onwaarschijnlijk dat mijn geheugen gewist wordt na mijn dood omdat wij dan niemand meer zullen herkennen in de hemel. Want wat heeft het voor zin om een relatie op te bouwen met onze Here Jezus als wij Hem boven niet meer herkennen? Maar bovenal, hoe kan ik God mijn dankbaarheid betonen als ik niet meer weet waarom Hij voor mij gestorven is?
En als ik daarvoor dan af en toe in mijn rugzak moet kijken, dan graag!